Święto pieczonego ziemniaka

Dawno, dawno temu król Jana III Sobieski przywiózł sadzonki ziemniaka dla najdroższej sercu Marysieńki jako roślinę ozdobną do jej ogrodu. 

Podarował mu je cesarz Leopold I ze swoich ogrodów w Wiedniu.

Pewnego jesiennego dnia, gdy kwiaty przekwitły ogrodnik wyrwał je, wysuszył i spalił. Wtem poczuł smakowity zapach. Spostrzegł, że to bulwy ziemniaka tak pachną. Spróbował jedną i okazało się, że jest smaczna. Ogrodnik Łuba zaczął je uprawiać w ogrodzie na Nowolipkach w Warszawie. Dostarczał je na dwór królewski i na dwory magnaterii polskiej już w czasach panowania Augusta II.

Powoli przyzwyczajano się do ich spożywania. Dziś ziemniak jest pospolitym warzywem. Wszyscy znamy jego wygląd, smak i wszystkie wersje na temat ;)) i wiele, wiele innych pyszności...



Najpyszniejsze jednak są ziemniaki pieczone w ognisku!
25 września na zaproszenie mamy Karolinki wybraliśmy się do Okuniowca aby świętować koniec lata a także oddać należną cześć ....ziemniakowi! Oj się działo! sami zobaczcie!

rzut ziemniakiem do celu

wyścigi z ziemniakiem na łyżce

 

 

Nasi rodzice też nie mieli łatwo: musieli wykazać się znajomością prastarej sztuki obierania ziemniaka.Najważniejszym kryterium było pozostawienie jak największego ziemniaka i obranie jak najcieńszej skórki.

 Nie ma dobrej zabawy bez przeciągania liny!

 czasami przydaje się mała pomoc...;)

 Święto Pieczonego Ziemniaka to nade wszystko ognisko!

                                   (ziemniaczki spiekły nam się na węgielki;))))

i wspólna zabawa !

Król i Królowa Pieczonego Ziemniaka

 

 

 

Serdecznie dziękujemy rodzicom Karolinki za gościnę!!!

 

Sezon jesienny uważam za otwarty!